Blog inspiracji

W moim sercu pojawiło się pragnienie zapisania się na prawo jazdy. Było to 28 września 2008. Zapisałam się bardzo szybko. Na początku nauki było mi bardzo ciężko, a instruktor po kilku godzinach powiedział mi, że powinnam zrezygnować z kursu, bo nic ze mnie nie będzie. Przyszłam po kursie do domu i powiedziałam Bogu, że mam takie pragnienie i co teraz z tym? Bóg od razu powiedział do mojego serca, że to człowiek mówił, a On jest inny. Nie przeszkadzało więc mi to i nadal kontynuowałam naukę, bo wiedziałam, że Bóg jest ze mną.

Chciałbym wszystkim ludziom na całym świecie powiedzieć, że ich bardzo kocham tą miłością, którą wlał w moje serce Jezus Chrystus, gdy oddałem Mu swoje życie. Kiedy Pan Jezus uzdrowił opętanego przez demony człowieka, powiedział mu: idź i mów jak wielkie rzeczy Pan ci uczynił i jak się nad tobą zmiłował (Ew. Łuk 8,39), a on odszedł i opowiadał, jak wielkie rzeczy uczynił mu Jezus i wszyscy się zdumiewali. I ja też wszędzie opowiadam, jak wielkie rzeczy uczynił dla mnie Pan Jezus. Ludzie się zdumiewają, że czyni on te same cuda jak dwa tysiące lat temu, kiedy chodził po ziemi.

Pochodzę z rodziny katolickiej. Gdy miałam 5 lat zginęła moja mama w wypadku samochodowym i od tego dnia moje życie było nieszczęśliwe. Byłam dzieckiem niekochanym i upokorzonym. Po wyjściu za mąż miałam kłopoty i nieudane życie małżeńskie. Myślałam coraz częściej o rozwodzie. Zachorowałam na ciężką depresję, która doprowadziła mnie prawie do śmierci